En nu anticiperen in plaats van remediëren, dit mag geen tweede keer gebeuren

We hebben de voorbije maanden een ongeziene gezondheidscrisis meegemaakt. Onze volledige maatschappij kwam in een noodsituatie terecht waarin een onzichtbare vijand op korte termijn veel slachtoffers maakte. Een lockdown was het enige reddingsmiddel. Voor fitte mensen was de vijand minder bedreigend. Oudere personen met onderliggende aandoeningen waren de grootste risicogroep. Onze corebusiness is mensen vitaal en weerbaar maken. Je zou denken dat in een dergelijke crisissituatie onze sector een prioritaire, prominente plaats zou innemen. Niets bleek minder waar. Wat is er verkeerd gegaan?

Vanaf het begin van de coronacrisis is het belang van bewegen nog nooit zo sterk benadrukt geweest. Niet enkel onze sector, maar ook de overheid pikte in op sensibilisatie om zoveel mogelijk mensen te motiveren om tijdens de quarantaineperiode te blijven wandelen, fietsen en lopen. Nationale en sociale media werden overspoeld met kopieerbare oefeningen voor tuin en huiskamer. Als fitnesssector bieden we oefenpakketten aan welke perfect beantwoorden aan de gezondheidsrichtlijnen van alle nationale en internationale instanties zoals ACSM en WHO. Onze klanten worden daardoor niet enkel vitaler, weerbaarder en meer immuun tegen aandoeningen, ze staan positiever in het leven en hebben zonder onverwachte ongevallen of ongelukken een garantie op meer kwaliteitsvolle levensjaren. Hoe komt het dan dat experten en beleidsmensen, gebaseerd op de genomen beslissingen, zoveel schrik bleken te hebben om onze sector te laten heropstarten?

Mekaar overtuigen is niet voldoende
Fitness is de voorbije vijf decennia enorm geëvolueerd. Tot de jaren tachtig waren Schwarzenegger en Ferrigno de uithangborden tot, o.a. dankzij Jane Fonda, grapevines niet langer geassocieerd werden met wijngaarden maar eveneens met hippe aerobicstudio’s. Cardiotraining deed zijn intrede en ‘fitness’ werd heruitgevonden in de jaren 90. Flashy outfits, bezwete afgetrainde lichamen en opzwepende muziek zorgden ervoor dat de perceptie ontstond dat fitness enkel voor jonge dynamische hippe mensen was. Uiteraard was niets minder waar en evolueerde fitness de laatste decennia steeds meer naar gezondheid gerelateerde bewegingsactiviteiten overgoten met wellness en ontspanning.

Maar, niet-consumptie van abonnementen en de manier waarop sommige spelers binnen onze markt daar hun product hebben van gemaakt heeft er voor gezorgd dat deze laatste evolutie bij velen niet is doorgedrongen.

We kunnen niet ontkennen dat bij een groot deel van de bevolking het gevoel is blijven hangen dat fitness gerelateerd is met veel inspanning en rondvliegend zweet dat veelal op de toestellen, tot ergernis van de volgende gebruiker, blijft dobberen. De commentaren van experten tijdens de recente coronacrisis kunnen dit enkel beamen. Al onze hygiëne en ventilatie inspanningen ten spijt.

Onszelf, onze klanten en onze collega’s moeten we niet overtuigen. En toch blijven we het steeds vertellen tegen mekaar. Met verbijstering luisteren we naar zoveel onbegrip. Hoe is het mogelijk dat men ons product associeert met tekort aan hygiëne en besmettingsgevaar in plaats van met gezondheid, immuniteit en weerbaarheid? Omdat men ons product en ons aanbod onvoldoende kent. Ook dit artikel zou ik beter publiceren in andere tijdschriften in plaats van het te delen met collega’s. Want dit hebben we nodig: een boodschap welke men hoort buiten de muren van onze clubs.

Anticiperen in plaats van remediëren
Niemand kon voorspellen wat er de voorbije maanden allemaal op ons af is gekomen. Ook niet de verplichte sluiting van onze zaken en vooral niet de reactie van experten en beleidsmakers waarbij fitness als één van de superverspreiders werd beschouwd. Fitness professionals zijn omgaan met gezondheid en hygiëne nochtans gewoon. We waren dan ook als één van de eerste sectoren klaar met een degelijk, door iedereen toegejuicht, sectorprotocol. En toch had het enorm veel voeten in de spreekwoordelijk aarde om heropstart en vertrouwen in onze sector en onze professionals te verkrijgen. We hebben zaken moeten aanpassen, verhelpen, beter maken, herstellen. Zowel materieel als omtrent ons imago.

Hier moeten we vooral lessen uit trekken. We moeten anticiperen op een tweede golf. Rekening houden met wat er kan gebeuren. Een tweede sluiting zullen velen van ons economisch niet aankunnen. Dit moeten we ten alle tijden vermijden. En het kan.

Op twee domeinen anticiperen zal helpen.

Eén: zorgen dat er geen twijfel meer kan bestaan over een veilige hygiënische trainingsomgeving in onze clubs en studio’s. Voldoende reiniging en indien nodig desinfecteren zowel door onze medewerkers, maar vooral door onze klanten. Het gebruik van een handdoek en zuiveren van toestellen en materiaal moet logisch deel uitmaken van een trainingsschema. Een goede ventilatie is niet meer dan normaal.

Twee: Iedereen moet dit weten. Experten en beleidsmakers in het bijzonder. Fitness moet geassocieerd worden met een veilige trainingsomgeving die als laatste moet worden gesloten. Niet alleen omdat vitaliteit, weerbaarheid en immuniteit noodzakelijk zijn in een strijd tegen corona, maar vooral omdat we samen met onze klanten tegen veel meer vechten dan Covid-19. We bieden een vaccin tegen alle beschavingsziektes gerelateerd aan een ongezonde leefstijl.

Dit moeten we communiceren, bekend maken. In België hebben we een potentieel van 1 miljoen klanten om dit uit te dragen. Vooruitkijken en lockdown voorkomen. Als er een heropflakkering komt moeten experten weten dat wij klaar staan om mensen kwaliteitsvol in beweging te houden. Iedere leeftijdsgroep kunnen we weerbaar maken. Als corona agressief uit de hoek wil komen kiest het vooral voor oudere en niet fitte mensen. Fit zijn kan de impact van corona milderen, daar is iedereen van overtuigd. Wij moeten er voor zorgen dat men denkt aan onze sector en ons aanbod om hier een leidende, prominente rol in te spelen.

Willen we dit bereiken dat zijn we aan onszelf en onze klanten verplicht om blijvend kwaliteit en veiligheid te bieden. We kunnen dit, meer dan welk ander sportsegment. Als het al niet eigen is aan onze sector of onze zaak, moeten we het ons eigen maken. Het is een garantie voor onze toekomst en ons imago.

Anticiperen in plaats van remediëren. En wie weet leert ook de overheid van ons een lesje en doen ze dit bij een volgende gelijkaardige crisis ook.

Hou je fit,
Eric