Criticaster, prater of doener. Wat ben jij?

Verschenen in Bodylife nummer 3 2019


Als ondernemer in de fitnessindustrie is de kans groot dat je een doener bent. Onze media brieft ons om de haverklap over onderzoeksresultaten omtrent het gebrek aan lichaamsbeweging en de daaraan gekoppelde degeneratie van onze gezondheid. In hun kielzog komen dagjespolitiekers met ideeën, meestal om brandjes te blussen.


Meer gestuurd door de angst om zieltjes te verliezen dan effectieve bezorgdheid voor ons welzijn. De wereld zit vol met ideeën, maar zonder actie zijn deze zinloos. Door zelf te doen en burgers te stimuleren tot volgehouden actie, geven wij deze ideeën vorm en zin. En toch laten we ons soms al te makkelijk verleiden om ook de kritische praattoer op te gaan.


Wie zijn de doeners?
Het zijn mensen die bereid zijn om te ondernemen, actie te ondernemen, eender wat te realiseren om de eigen droom of doelstelling te realiseren en die van anderen. Doeners doen, terwijl praters praten. Een doener klaagt niet, hij vraagt niet om bevestiging of gaat niet in discussie om zijn gelijk te bewijzen. Hij doet het. Zijn realisaties spreken voor zich. Het zijn de doeners die onze sector hebben gemaakt, doen groeien en groot en dynamisch houden.

Criticasters en praters buiten de sector
Criticasters voeden zich met negativisme. Ze lijken verslaafd aan kritiek. Ze kunnen verdomd goed in de verf zetten wat naar hun mening verkeerd gaat. Wentelen zich in dit ongenoegen, trekken mensen mee en verhullen daardoor dikwijls het eigen falen, de eigen tekortkomingen en de onwil, of onkunde om zelf actie te ondernemen.

Wie al een tijdje in de sector zit en hem heeft zien groeien tot de bloeiende industrie die ze nu vertegenwoordigt kent ze. De negativisten aan de zijlijn. Jammer genoeg niet alleen gewone burgers, maar tot diep in de overheidsadministratie en de politiek. Een sector met ondernemers die een belangrijke plaats begint in te nemen in het sportlandschap wordt niet altijd met open armen onthaalt. Al te rap kregen we het etiket ‘commercieel’, alsof daar iets vies aan is.

Sport en bewegen mag niet afhankelijk zijn van overheidssubsidie. Dit zou betekenen dat dit een wenselijk gedrag is van burgers dat zonder deze tussenkomst van de overheid niet zou gebeuren. Als sport en bewegen zo belangrijk is voor de gezondheid, sociale cohesie en jawel, economie, dan moet men niet het product op zich ondersteunen, maar het gedrag stimuleren dat leidt tot sporten en bewegen. De weg er naartoe faciliteren. Zorgen dat we jonge volwassenen krijgen met liefde voor beweging. Doeners aanmoedigen en stimuleren in plaats van parasieten. Trekkers binnen de sport- en beweegcultuur in plaats van plantrekkers.


In Vlaanderen alleen al zet de fitnessindustrie meer dan 500.000 mensen regelmatig en verantwoord in beweging. In vergelijking met 1.380.000 sportbeoefenaars verdeeld over alle sportfederaties heen kan dit tellen. En toch kijkt men liever met argusogen naar onze sector, vindt men meer genoegen in kritiek dan in samenwerking. Liever praten ‘over’ dan praten ‘met’. Liever een stempel ‘commercieel’ dan ‘officieel’. Nochtans is het dankzij dit officiële karakter dat we meer dan de sportsector financieel bijdragen aan de maatschappij. We betalen belasting en zorgen voor officiële tewerkstelling.

Criticasters en praters binnen de sector
Ook al is onze sector groot dankzij doeners, toch blijven we niet gespaard van praters en criticasters van binnenuit. Groeien betekent groeipijnen en een diversiteit van spelers op de markt. Ook onze sector kent zijn Ryanairs.

Praters uiten hun, dikwijls terechte angst, via kritiek. Frustratie en onzekerheid nemen de plaats in van de wil om te ondernemen. Jammer genoeg staan ze al te snel niet meer alleen. Praten en bekritiseren is makkelijk. Zeker wanneer je al jaren in dezelfde sector werkt en onderneemt is het moeilijk om telkens opnieuw, in jezelf en in de sector, op zoek te gaan naar vernieuwing. Een nieuwe visie, een nieuw plan ontwikkelen vraagt moed. Actie ondernemen en problemen oplossen in plaats van erover te praten is voor weinigen weggelegd. Terug een duik nemen in het ongewisse, zeker wanneer je vorig plan zo perfect heeft gewerkt, is niet evident. Nochtans wanneer jouw visie, jouw plan gekaapt wordt door andere, nieuwe, grotere en misschien rijkere ondernemers, moet je iets doen… ‘doen’!

Volgens de statistieken behoren de ‘doeners’ tot een minderheid. Sommigen spreken over slechts 2% van de bevolking. Wel… in onze sector zijn ze goed vertegenwoordigd. Blijf bij de doeners. Laat je niet verleiden tot enkel praten en bekritiseren. Praten en nadenken over onze sector is nuttig, maar niet voor de kritiek op zich. Wel om op zoek te gaan naar oplossingen, naar vernieuwing.


Het is niet makkelijk, maar onze sector is groot geworden door ‘doeners’. Zij onderscheiden ons van de sportwereld. Ze leveren, niettegenstaande een chronisch gebrek aan erkenning, een blijvend gevecht voor het belang van de gezondheid van hun onderneming, de gezondheid van hun klanten, de gezondheid van onze maatschappij.

Chronische mierenneukers
Vergeet de chronische mierenneukers, muggenzifters, betweters en pezewevers. Luister naar hun verhaal en bedank hen om de situatie te schetsen, de problematiek in de verf te zetten, jouw ondernemingszin te stimuleren. Want voor jou is er voor ieder probleem een oplossing. Jij doet, terwijl zij blijven hangen in de problemen. Als je een probleem kan oplossen… doe het. Kan je het niet oplossen… maak er geen probleem van.


Bedankt om onze sector groot te maken en te houden.
Hou je fit,
Eric


 
Edities